Mölmsch Platt

Die Weihnachtsgeschichte einmal anders erzählt

Nicht nur ist diese Weihnachtsgeschichte auf Platt erzählt, sondern auch  ziemlich ungewöhnlich. Eine Lektüre für  Plattfreunde mit Humor!
Entdeckt habe ich sie vor ein paar Jahren in  der "Thüringer Allgemeinen" und  gleich in Mölmsch Platt übertragen. Der Original-Autor ist Winfried Schmitt, Nordhausen.

Vöar langer, langer Tiet, et woar noh vöar Anno Pief, leewden im Hillige Laund en Kääl un en Wief. He hitt Jupp un woar vam Berop Timmermann. Et hitt Mieke, woar en chanz lecker Deansche un woanten ouk do, un bitts woaren chlöcklich verloof un twar metene-in.
Ssaan: E-ines Daachs, et woar soa teegen Uhrer fiif, schluag en Ingel be-i usen Jupp op un ssaach föar öm: „Na, do bösse jo Jupp! Wie che-iht’schet denn soa?“ Me kann sech natürlich vöarstelle, dat dä Jupp chanz perplex öwwer dän Ingel woar. Sin easte Chedanke woar: Vanaf Morge ke-inen Schlock meah ut de Fuselsflääsche! Dat Töötere mutt ophöare, wän we-it, wat me-i do noh aals in’t Huus flattere de-it!
Nohdäm dat use Jupp sinne Kinnlaae hoachcheklapp had, ssaach he föar dän Ingel: „Nujo, wat sall ek’sche säggen, et che-iht soa!! Houpssaach Arbe-it!!“ Dä Ingel ssaach dodrop föar usen Jupp: „ Nou paass ees op! Usem Baas me-int, chitt sint nou lang chenoach verloof un künnt soa langsam ees Hoachtiet fiere.” Jupp dead sech natürlich nee schlääch verwöinere, dat me sech op allerhöagste Ebene öm sinnen Familijenstaund ssorch, un mackden, dat se flott in dän hilligen Staund där Ehe intraae deaden, wat jo van de Stüür her charnee emol soa schlääch ös.
E-ines Daachs, et woar en Daach ees dou un ek, ssoaten Jupp un Mieke tessaame be-i’t Fröhstöck. Mieke lu-erte, bös Jupp sin vier Chehacktesbrötches rounerchewürg hadden un ssaach dann föar öm: „Dou Jupp? Dou, pack‘sche ees dinne Sse-idung fott, ek mutt mol met’sche kalle.“ Jupp keek achter sinn Blättken vöar un ssaach: „Mutt dat sinn, ek leas‘ chrad de Doadesaanzeige, - me mutt jo we-ite, wän sterf un wän erf. Merr, wat ös denn do soa weechtig?
Do ssaach et Mieke, op Hoachdütsch: Ich bin guter Hoffnung!
Offwahl Jupp öwwerhoups ke-in Hoachdütsch verstoone koos, feel öm de Sse-idung ut de Poate un he keek ees en Oossen, wenn et dunnert: „Soan Kias, wie sall dat denn chohn?! Me häwwen dat do wege din stainige Koppien noh charnee metene-in chedreewe???“ Un Mieke verklört öaren Jupp, dat se vam Hilligen Che-is chekrömb wöar un nou Chott sinnen Filius cheschnapp häd. Nou stell’sches vöar, en Dean wöad vandaach öaren Leewensaafschnittskääl op die Aat un Wies verklöre, dat se cheschnapp heet. Dat Kriete wöil ek nee höare!
Soa flott kasse charnee kieke wie do en Gentest fällich woar. Dat chanze Döneken wöd vandaach öwwerhoups un charnee funktioniere, bessounes wege twea Chröunden: Eastens hädden et die twea längs fröhlich chedreewe, soa dat en Chekrömbsinn be-i Vercheete van de Pille em Bere-ich van et Mögliche wöar. Un tum Tweaden dead Mieke nee Mieke he-ite, merr Schantal-Sophie un he Torben Leon.
Me we-it et nee, wat dä Juppemann domols chrad soa intus hadden, merr he hadden dat Döneken vam Mieke verhafftich cheschlock. Chutt , wat?
Un soa nohm die Chescheechte öaren Loup, un Mieke wood ömmer chekrömbter un chekrömbter. Chenau tu där Tiet kallden sech dä Kaiser Auchustus aan un ssaach: Auchus, dou mutts ees kieke, wievöll Lüüt in in din Re-ich leewe, denn dou wills jo be-i de Stüür ke-inen e-inen vercheete.“ Also wood kott drop en Volkstählung chemack. Doröm mooßde sech nou jedere-in aan sinnen He-imotoot in dä örtliche Meldestell registriere loote. Derweegen dat dä Jupp jo va Bethlehem stamme dead, mooßden die twea dohin ssappe. Also klemmden sinne hoachchekrömbte Mieke dän Isel ouner de Futt, un loas chingk de Re-is.
Ees se dann endlich in Bethlehem aankohme, woar Mieke all chanz schöan duar dän We-ind. De Wehen koame all aal fiif Minütte und et Frochwater nömpde se all nee meah öar e-ige. Derweege trocken se chlicks stracks tum nöhste Krankehuus her un Jupp knallden sinne AOK-Plus-Kaate ees en Krüzjong op de Töön van de Aanmeldung. Die Öilsche keek allbitts va boowe bös oune aan un ssaach: „We-i häwwen hie in Ssaan ke-in Krankehuus, dö mööten chitt noh Mölm. Chitt künnent äwwer de Strootebahne nehme.“ Do hadden se merr bloas dän e-ine Isel chessehne.
In Mölm ssaachden se öahr: „De-id us le-id, äwwer soa kottfristig nehme we-i bloas Privatpatschente. Che-i künnt in en halwe Johr noh ees nohfroage.“ Nou wooß use Jupp, dat die Tragzeit be-i us Minsche nee aannähernd aan die van Elefante ranlangk, un et chingk öm en Troonsleech op!! Et künnt eng wäde!! Retour noh Ssaan un do in en Hotel off Pennschoon. Jo domet hädde sech dä Juppemann ouk tweadousend Johr laater waal inne Finger cheschni-e. Do woar nicks! Also, wat bleew, woar dat Kloaster. Dat Problem woar bloas, dat do domols noh en Stall woar. En Schüür met aatcheräächte Haulung van Köi, Schoope, Isels un-soa-fott. Öar Cherööks woar em bettschen herb, äwwer dat dead die Dieren nee stöare. Dat ös waal soa, wemme stounelang duar de Wüste ssapp. Dat Chlöck woar dänne twea hold, un Mieke braach en käänchessoune, schöane Jung tur Wält. Däm Poos hitt met Name „Jesus von Lazarrett, äh Nazarrett“ un woar dän easten Adelige, dä innen Stall cheboore wood.
Tur chlieken Tiet wie dä kle-ine Jesus tur Wält koam, lööchten am Himmel en Stään chanz hell op. Et kann äwwer ouk sinn, dat dat bloas dä Start van en sowjetische Rakete met dem Ossi Sigmund Jähn an Board woar. Die Hirten, die be-i de Schoope römhange, höaden chrad de nöiste Chresdaachsschlagers met Panflöötkes vam Cassettenrecorder, un do ssoachen se dän Stään oplööchte. Wie van en Magnet aanchetrocke, stoune se op un feckelden däm Stään draachterher.
Wie se soa de halwe Naach lang öwwer die Pampas chestolpert woaren, stoune se endlich vöar däm Stall un bekeeken sech dat Jesuske-ind. Se woaren komplett van de Ssöcken, un de Wiewer kippten ut de Schluffe, denn öm dat Köppken van dat lütte Ke-ind prangten en uutchewaassene Aura. Wat woar dat schöan!! Ees Krönung koam ouk noch en Ingel met dat Chesseech van Helene Fischer aancheflattert, chreep sech en Harfe un trällerte dat Ave Maria.
Dä Stään wood äwwer nee bloas van dä Hirten chessehne, nä, ouk drei Künnige ut däm Morgelaund ssoachen die Ersche-inigung. Se deaden Kasper, Melchiohr und Balltasar he-ite. Allemole hadden sech rubbelemies op öare Kamele cheschwunge un rammelten im Färkeschallopp ömmer in Richtung Stään. Ounerwäägs verluusen se ees kott die Richtung , merr tum Chlück blöökte en Stimm va boowe: „Wenn möglich, bitte wenden!“ Chenau dat deaden die dre-i Orientierungslosen ut däm Orient, un pratsch, stoune se vöar dat kle-in Jesuske-ind, dat sech in de Tüschentiet tum He-iland chemuusert heet.
Bessööck ös jo chenau ees Feesch – noh dre-i Daach fängk he aan te stinke. Merr dat woar em Bessöök, dän hadden Cheschenke metchebraach. Dat ssüht jo chlicks aunes uut. Melchiohr tradd vöar: „Daach tessaame! Wat ek noh sägge woul, ek sin Melchiohr un bräng Myrrhe ees en Chaaf. Dat Tüüch heet en stark he-ilende Wirkung. Wenn däm Poos mol wat em Krütz heet, künnt öm dat hölpe.“
Dann koam Balltasar: „Daagestiet ouk! Ek sin Balltasar un kumm ut Speilerop, sinn also ouk en Mölmsche. Min Chaaf ös en Fuhre Weihrauch. Wennze dat Tüüch innen Pöttken pfeffers, un dat dann aansteeke un schöan her- un hinschockele de-is, dann kriechse velle-ichs dän Mief ut dä aul Teinte.“
Nou koam Kasper un ssaach: „Wie che-it‘schet? – We-il sech die bitts Chizzknööke nee chrad öwwernomme häwwen, will ink dä chudde Ohm Kasper nou wat Rechtiges tukumme loote! Van me-i chiffet nämlich Chould!! Dodovan künnent chitt en Domizil koupe, und däm Bengel kann wat Vernüntiget liare. Dän Rääs wäd aanchelaach, domit Vati Kan laater oppem Putz kloppe koos.“
Van Coca-Cola kreech däm Pittstoppe dann noh en We-ihnachtsmann cheschenk, un soa köin dä Chresdaach erstaune sin. Dat chlöiv ek waal! (Dat chlöiven we-i waal)