Bij het afscheid in 1928 van de schilderskolonie Plasmolen van de schilder, kunstcriticus en filosoof Leo Niehorster. Gedacht geschreven en gesproken te zijn door een van zijn bentgenoten.

3Bilder

Mookerheide, in de buurt waar Leo Niehorster gewoond heeft
hochgeladen von Jan Kellendonk

Een laatste blik nog op de hei, dat zandig vergezicht
Gij ziet de wereld niet als wij, verschijnt in ander licht
Uw bomen spreken eigen taal en wolken stemmen in
En alles wat door U geschetst, wordt kleurrijk rijmgedicht

In 1928 schreef Leo Niehorster zijn laatste recensie voor de “Provinciale Geldersche en Nijmeegsche Courant” en verhuisde in die tijd naar het westen des lands. In 1943 kon men zijn werk nog één keer in Nijmegen zien, bij Teunissen—Donders in de van Welderenstraat. Wij weten dat Paula Ocker, de vrouw van de visionaire Plasmolense schilder Dirk Ocker een poëtische ader had en we zouden haar de woorden in de mond kunnen leggen. Vanaf 1907 was de schilder en etser Leo Niehorster en belangrijk lid van de Plasmolense kunstenaarsgroep rond Jacques van Mourik, samen met Gerard Cox sr. en Dirk Ocker. Meer over Leo Niehorster op Lokalkompass... en hier...