Märchen op Platt

De Stähnedaler Et wor ens e kleen Weet, dat hadden kenne Vatter un kenn Mutter mieh, un et wor esu ärmsillisch, dat et kenn Wonnung hadden, nit ens e eeje Bettsche, koot jesäht, et hadden nix wie die verschlessene Klamotte am Liev un e Brutköschje op dr Fuuß, wat et van nem joodmöödije Minsch jeschenk kräjen hadden. Et wor ävver brav, öhntlesch un fromm. Un weil et esu erbärmlesch un alleen wor, van dr janze Welt verjesse un verloße, leef et us dr Stadt erus en et Feild. Do trof et nen ärmen...

De Joldene Jans E Mährsche van de Bröder Grimm Do wor ens ne Vatter dä hadden drei Jonge, un dr jüngste dovan wor dr Tuppes, verspott un usjelaach und immer e bessje zeröckjesatz, Eemal jingk dr Ältste en dr Bösch för Holz ze maache, de Mamm jov ihm noch e Fläschje Wing un nen decken Pannekooche met, dat hä nit Honger un Doosch ligge möht. Em Bösch trof hä e kleen jries Männsche, dat jrößden fründlesch un hädden jähn jet vam Pannekooche un vam Wing metkräje, weil et höngrisch un dööschtesch...

Rumpelstilzje E Mährsche van de Bröder Grimm Et wor ens nen ärme Müller, dä en staatse Dochter hadden – un en jruße Schnüss. Wie hä nämlesch ens per Zofall mem Künning dr Kall flächden, strongksden hä:“ Ming Dochter kann am Spennrad us Strüh Jold spenne.“ – „Dat jefällt mr ävver,“ säht drop dr Künning, „wann dat esu ess, dann bräng mr dat Schenie morje en et Schloss, und dann kicke mr ens…“. Wie dat Weet en et Schloss kom, brähd dr Künning et enn en Kammer, die voll Strüh jepack wor, zeeschden...

Et Döhnerüsje E Mährsche van de Brüder Grimm Vür langer Zigg wor ens e Künningspaar, dat hädden su jähn e Kengk jehatt, ävver et kom nit drzo. Eenes Daachs,wie die Künnijin jrad am Bade wor, höppden en Krad us däm Pool un sproch se an: „Et kütt endlesch an et Klappe, et durt kee Johr, un dat Döhschtersche ess do!“ Un rischtisch, dä Frosch hadd Räht, un de Künnijin kreesch e Mädsche, su schön, dat dr Künning vör Freud nit us noch enn woß un e jruß Fess veranstalde. Hä lodt nit bloß de Fründe un...