Chressdaachsverzäll 2

Et Adventsfimmännsche –

Idee aus dem web entlehnt.....

Vürav muss jesäht wähde: E Fimmännsche ess mieh wie ens höhsch anjestupps - un winnijer wie en Watsch.
Et wor Hellije Ovend bei de Zemmermanns. De Mamm un de Oma woren em Weihnachtszemmer noch de letzte Hölp för et Chresskengk am leiste, dr Opa hadd et kleene Lisbett om Schuhs un dr Sascha soß om Kanapee, dr Vatter leef op un av un dit dat, wat im van drenne un druße opjedrare wohd.
Su hadd hä et jruße Märchebooch jehollt, us däm dr Opa dänne Pute „Dr jestivvelte Kater“ un dr „Räuber Hotzeplotz“ vürjeläse hadd; dann hadden se zesamme de „Weihnachtsbäckerei“ un „Ihr Kinderlein kommet“ jesonge. Langsam kunnd et Chresskengche jitz ens zor Saach kumme! Et dit sech ävver noch nüx, un drömswelle fing dr Opa nen neuen Verzäll an, jitz ävver alt mieh för sesch selver.
Da’ well esch öch ens jet van mir verzälle, wie et Chressdaach immer bei mir zojejangen ess. Et es nämlich üvver ville Johre su jewäse, dat et eesch Weihnachte wohd, wenn esch vürher e Fimmännsche kräjen hatt. Anjefange hät et zweiunveezisch, esch wor vier Johr ald un jingk met mingem Broder am eeschten Adventssonndaach en de Chresteliehr en Sankt Jereon. Damols wor dat kee Problem, de sechs- un vierjöhrije Blare van halfwäjs Sandberch bes noh Jereon alleen lofe ze loße.
Ävver och damols alt jov et ungerwäjes vill ze lure un ze dunn, su dat mir zwei e bessje ze spot ankome, un dr Pastur Böhm stungk em Meddeljang un spillden dat Froch- un Antwohtspill met dänne Blare. Mir hadden verjesse, de Streckmötz avzedunn, dat hollden dr Pastur jitz noh, zejlich jov et dann och noch e Fimmännsche för et Zespotkumme. Dr Anfang van ner Tradition.
Et Johr drop kreesch esch dat Fimmännsche em Kengerjahde van dr Kirch, bei dr Schwester Luise en dr Ahl Schull. Henger ner Mur jov et noch nen Kengerjahde van der NSV (National Sozialistische Volksfürsorge) Esch weeß nit, ov do och dr Nikolaus hinjingk, bei us jedefalls kom hä. Esch hadd mem Hellije Mann kee Problem, dä kallden wie minge Papp un hadden och däm sing Schohn an, ävver dä Hans Muff, dän hä metbrähd, dat wor e Undier. Esch durf dr Bischofsstab vam Nikolaus fasshale, domet dä em Joldene Booch blädere kunnd, un die kleene Päckcher an die Pänz verdeele. Wie esch an dr Reih wor, kom dä jeföhrlijje Hans Muff op mesch zo un rasselden met dr Kohkett. Do han esch däm dr Bischofsstab entjäje jeschmesse un wolld mesch verdröcke, ävver dr Hellije Mann kreesch mesch am Krare un verpassden mr et Fimmännsche, noch ieh esch mi Jeschenkpäckche entjäjenemme durf.
Et Johr drop hadden minge Broder un esch alt ens em Kleederkass’ jesoht, ov et Chresskengkche alt jet anjelivvert hädden, em nächste Johr woren de Makröncher em Köscheschaff dr Jrongk – immer widder e Fimmännsche em Advent, un dat trok sesch su durch de Johre.
En eenem Johr jov et janz besonder Fimmännsche: am eeschte Advent kom dr Weihbischoff un mir wohden jefirmb.
Et letzte Mol passierden et en de sechsijjer Johre: Esch hadd e staats Weet kennejeliert – dat ess hückzedaachs de Oma – un wor am Hellije Ovend zöm Kenneliehre bei däm sing Eldere enjelade. Mir zwei woren us su joot wie eenisch, un su sollden de Eldere op de Verlobung an Ostere enjestemmb wähde. Am Eng van däm jenööschlijje Ovend ha’ mr us dann an dr Husdür nett Adschüss jesäht, un dobei han esch wal och falle lohße, wat mr de janze Zigg durch dr Kopp jingk, un – Klatsch! Chressdaach kunnd kumme.
Dr kleene Sascha hadden sesch en si’ Belderbooch verdeef, un et Kleen wor enjeschlofe üvver däm Verzäll. Dr Opa kreesch et ens höhsch an de Beencher ze packe, et Lisbettche wohd klor verschreck, fuchtelden en dr Loht eröm un trof dr Opa met dä kleene Fengercher am Ooch; dr Zemmermann soch Stähncher, un dr Vatter laachden: „ Süsch, Opa, de Tradition ess jewahrd, do häs de et Fimmännsche! Fröhliche Weihnachten!