Simsalabim - schon wieder Grimm op Monnemer Platt

Dokter Alleswesser

Mährsche van de Bröder Grimm

Ne Buur, dä sesch Krebs schrevv. stivvelden met zwei Öhß en Fuhr Holz en de Stadt un livverden se för zwei Daler an nen Dokter. Wie hä usbezahld wohd, wor dr Dokter jrad am Esse, un dr Buur soch, wat do jebodde wohd, un do wör hä och jähn nen Dokter jewäse. Su blevv hä noch jet un trot eröm wie e nass Hoon un frochden am Eng, ov hä nit och nen Dokter wähde künnd. – „Sescher dat,“ wor de Antwoht, „kee Problem.“ – „Un wat muss esch dunn?“ – „Als eeschtes bruchs de e ABC-Booch, su eent wo dä Kitzhahn drenn ess. Dann muss de ding Karr un die Öhß ze Jeild maache un dovan Klamotte un Staffaasch koofe, wie se nen Dokter bruch. Un dreddens, mol dir e Scheld: Esch ben dr Dokter Alleswesser! un dat nähls de dir üvver de Husdüür. Jesäht – jedonn, un schon fingk hä an e bessje ze doktere. Do wohd nem rische Macker Jeild jeklaut, un däm verzohlen se dann vam neue Dokter, dä do un do wonnden un sescher wöss, wo et Jeild hinjekumme wör. Dr Jeildsack leet anspanne un wohd beim Dokter Alleswesser vürstellisch. Wann hä dä Alleswesser wör, dann solld hä jefällischs metjonn un et Jeild bei de Bahn bränge. – „Jähn,“ sähd dr Dokter, ävver sing Ahl, et Jriet, möht met drbei sinn. Dat Paar kom en de Kutsch ze setze und ab met Karracho. Om Hoff vam Klient wor de Tafel jedeck un hä wohd enjelade, un och hieh widder moht de Frau methale, dat die och ens e Esse met drei oder noch mieh Jäng kennelierden, un se satzen sesch eröm. Dr eeschte Jang wohd opjedrare, un wie dr Deener met leckere Saache kom, sähd hä för sing Frau: “Jriet, dat es dr Eeschte.“ Dä Kalfakter ävver verstungk dat su, als hädden hä gesäht: „Dat ess dr eeschte Spetzboov!“ un weil dat stemmden, kreesch hä et met dr Angs un sähden druße för sing Komplize: „ Dä weeß alles, dä hät tireck jewoss, dat esch dr eeschte benn.“ Do wolld dr zwedde Lakai alt jarnit erenn jonn, moht ävver jo, un wie hä met däm leckere zwedde Jang erennkom, sähd dr Doktor: „Süsch, Jriet, do kütt dr Zwedde.“ Dä Deener lurden, dat hä eruskom, un beim Dredde Jang leef et jenau esu. Dä veede Deener drooch en Kump unger nem Dooch op, un dr Jeildsack frochden: „Wann Ür alles wesst, wesst Ür sescher och, wat dr veede Jang ess?“ - - Un nu? Kenn Ahnung hadden dr Dokter un sähd för si Jriet: „Do ha’mr et! Och, esch ärme Krebs!“ - - „Jenau,“ sähd dr rische Här, „Krebse! Dä weeß alles, dä weeß och, wo mi Jeild ess.“ Dä Lakai stalld die Kump op dr Dösch, zidderden vör Angs un jov däm Dokter e Zeesche, hä söllden ens met erus jonn. Druße joven die vier Hanake zo, dat se schöldesch wöre, un se wollten Ihm dat jestollene Jeild un och noch en öhntlije Zojov vermaache, wann hä de Muul helld. Wann nit, jingk et ihne an dr Krare. Dann zeeschden se ihm och noch, wo se dat Jeild verstoche hadden.
Drop jingk dr Dokter retour an de Tafel, schlooch si ABC – Booch op un sähden: „Dann wolle mr ens lure, wo et Jeild jeblevven ess.“ Dr fönnefte Lakai ävver verstooch sesch hengerm Ovve för ze lustere, wat dr Dokter alles woss. Dä blädderden em Booch un kunnt dat Beld vam Kitzhahn nit tireck fenge. „Kumm erus, esch weeß doch, dat de do bess!“ schand hä. Dä Spetzboov hengerm Ovve fohld sesch erwisch un kom erus un sähd för sing Schwitt: „Dä weeß alles, dä weeß tatsäschlesch alles…“ Dr Dokter Alleswesser zeeschden singem Klient, wo et Jeild wor, verreet ävver nit, wer et jeklaut hadden. Su kreesch hä van beedse Sigge nen Hoofe Jeild als Luhn un lävden van do an estemiert em janze Land.